Rivalen kunnen een positieve invloed hebben als je hun prestaties gebruikt als inspiratie
Kunstenaar Armand Naebers heeft in opdracht van Meryem
deze bronzen schaar gemaakt. Deze kreeg een prominente plaats
in haar salon.
Indra Moonen is de maker van de foto.
Mijn reis van onderdrukking naar verlichting
Meryem Temel (1970) groeide op in de Turkse gemeenschap in en rondom Hasselt – met alle uitdagingen die daarbij hoorden. Spanningen in het gezin, religieuze druk vanuit de omgeving, geweld en criminaliteit in haar vriendenkring, vooroordelen en discriminatie in de buitenwereld…
Maar Meryem Temel hield vol. Ze ontdekte haar roeping in het schoonheidsvak en haar verlossing in het boeddhisme. Haar verhaal is er een van doorzettingsvermogen, vergeving, hoop en bovenal… liefde.
We zien de wereld allemaal door een bril die gekleurd is door onze eigen ervaringen en vooroordelen.We doen er goed aan daar rekening mee te houden.
Waarom De kracht van de schaar
Waarom wil ik mijn verhaal vertellen? Het is een idee dat al lang bij me speelde maar pas in de eerste coronalockdown van 2020 – de grootste lockdown die de wereld ooit heeft meegemaakt – realiseerde ik me dat de tijd rijp was en dat ik er de tijd ook voor had.
Het was een heftig moment, toen alles opeens om 18.00 uur dichtging. Veel onzekerheid: wat is dit, hoe erg is het, gaan we allemaal dood? Het hield me bezig, want de dood was een onderwerp dat ik altijd voor me uit had geschoven. Ik wilde er liever niet mee bezig zijn of erover nadenken. Ooit zou het wel komen, maar tot nu toe had ik het kunnen vermijden.
Ik zat met mijn hondje Lotte op een bankje op het Vrijthof. Het zonlicht weerkaatste op de rode ramen van de Sint-Servaas Basiliek en viel dwars door de boom waar ik onder zat. Ik keek naar beneden en zag het gedenkteken dat aan André Rieu was geschonken voor zijn toewijding aan Maastricht: een mooie en imposante bronzen plaat. Terwijl ik die bekeek, mijmerde ik over mijn “gedenkteken”. Wat zou ik willen nalaten als ik doodging? Hoe zou ik herinnerd willen worden?
Heeft Meryem een dagboek?
Een dagboek heb ik nooit gehad. Ik heb ook nooit een veilige, eigen plek gehad. Een dagboek was voor mij daarom nooit een optie. Wilde ik dan nu alsnog een dagboek gaan bijhouden?
In die tijd las ik regelmatig in de boeken van de beroemde holocaust overlevende Edith Eva Eger en ik herkende mezelf daarin. Ik was zeker beter af dan zij en ik mocht allang niet meer klagen maar onze strijd kwam overeen. Ik begon ook te schrijven en stukje bij beetje kwam mijn leven op papier. Maar ik merkte ook dat ik veel dingen niet wilde schrijven. Echter: als mijn verhaal verteld ging worden, dan moest het wel de waarheid zijn. De hele waarheid. Ook als dat pijn zou doen. Daarom besloot ik álles op te biechten.
Dit is mijn verhaal. Dit is mijn verhaal voor jou.
Lees het verhaal, bestel het boek De kracht van de schaar nu.